Πρόκειται γιὰ ἕνα πλῆρες σύστημα ἐκμαθήσεως, τὸ ὁποῖο περιλαμβάνει :

• Ἐξέταση ἀποσπασμάτων (ἑρμηνευτική, λεξιλογική, ἐτυμολογική) ποιητῶν καὶ συγγραφέων ἀπὸ τὸ σύνολο τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γραμματείας ( Ὀρφικὰ, Ἐπική – Λυρική ποίηση, Προσωκρατικὴ φιλοσοφία, Ἀρχαῖο θέατρο, Ρητορική, Ἱστοριογραφία, Πλάτων, Ἀριστοτέλης, Ἐπίκουρος, Ἐπίκτητος κ.λ.π)
• Ἐνδελεχὴ ἐξέταση τῶν γραμματικῶν καὶ συντακτικῶν φαινομένων μὲ ΒΙΩΜΑΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ, ὥστε νὰ ἀποφεύγεται ἡ στείρα ἐκμάθηση καὶ νὰ διευκολύνεται ἡ ἀπομνημόνευση.
• Ἐξάσκηση στὴν προφορική καὶ γραπτή παραγωγή λόγου.

“ OI ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ
ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΦΩΝΗΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΕΝΑΡΘΡΟ ΛΟΓΟ ”

Στόχος μας δὲν εἶναι μόνο ἡ ἀποκάλυψη τοῦ ἐτύμου, τῆς ἀλήθειας ποὺ κρύβουν οἱ λέξεις. Στόχος μας εἶναι κυρίως ἡ κατανόηση τοῦ μηχανισμοῦ παραγωγῆς τῶν λέξεων, ἀπὸ τὸ φώνημα στὸν ἔναρθρο λόγο.
Ἀπόλυτη βεβαιότητα γιὰ τὸν ἐρευνητὴ τοῦ ἐτύμου τῶν λέξεων δὲν ὑπάρχει. Κάθε μία ἀπὸ αὐτὲς μπορεῖ νὰ ἐτυμολογεῖται πολλαπλῶς. Ὅσες εἶναι οἱ πτυχὲς τῆς ἀθρώπινης ψυχῆς, τόσες εἶναι καὶ οἱ πιθανὲς ἐτυμολογήσεις. Αὐτὸ ὅμως δὲν πρέπει νὰ ἀποτελεῖ ἐμπόδιο στὴν προσπάθειά του · διότι ἀκόμη πιὸ σημαντικὴ ἴσως ἀπὸ τὴν ἀποκάλυψη τῆς ἀληθινῆς σημασίας τῶν λέξεων εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τοῦ τρόπου λειτουργίας τοῦ νοῦ μέσω τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. Πῶς σκέφτηκε ὁ παλαιότατος ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος μετέτρεψε τὸν ἦχο “βββ” τοῦ ἀνέμου σὲ “βοὴ” καὶ τὸν ἦχο “αααχ” τοῦ πόνου σὲ “ἄχος”;
Τὸ μάθημά μας δὲν εἶναι μιὰ ἁπλῆ παράθεση ἐτυμολογιῶν ἀλλὰ ἔχει διαδραστικὸ χαρακτῆρα. Βασιζόμενοι στὶς πηγὲς μας, ἀρχαῖες καὶ νεώτερες, ἀλλὰ καὶ στὴν λογικὴ μας, προσπαθοῦμε ἀπὸ κοινοῦ νὰ σχηματίσουμε τὶς λέξεις ἀκολουθῶντας τὴν πορεία σκέψης τοῦ ἀρχαιότατου ἀνθρώπου, ἀπὸ τὸ φώνημα στὴν πρωταρχικὴ ρίζα καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὶς παράγωγες λέξεις. Κάπως σὰν παιχνίδι…
Παράλληλα, ἐξετάζουμε ἀποσπάσματα ἀπὸ κείμενα τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γραμματείας -ὅπου αὐτὸ κρίνεται ἀπαραίτητο γιὰ τὴν πληρέστερη κατανόηση τῆς σημασίας τῶν λέξεων- ἐντοπίζουμε τὶς σημασιολογικὲς διαφορὲς μεταξὺ τῶν συνωνύμων, ἐπισημαίνουμε τὶς διαλεκτικὲς διαφορὲς μεταξὺ τὼν λεκτικῶν τύπων καὶ ἀναζητοῦμε τὴν φιλοσοφικὴ σημασία τῶν λέξεων μέσω τῆς ἀποκωδικοποιήσεως τῶν γραμμάτων τοῦ ἀλφαβήτου μας.

• Ἀνάγνωση, κατὰ λέξη ἀπόδοση καὶ ἀνάλυση τοῦ πρωτοτύπου κειμένου
• Λεξιλόγιο - Ἐτυμολογίες
• Ὁμηρικὴ διάλεκτος - Ὁμηρικὴ Γραμματικὴ
• Σχόλια μὲ βάση τους ἀρχαίους σχολιαστὲς καὶ τὶς ἀρχαῖες πηγὲς (Εὐστάθιος Θεσσ/κης, Ἡράκλειτος ὁ Γραμματικὸς κ.λπ.)
• Ἀλληγορίες

Τὰ τελευταῖα χρόνια γίνεται ὅλο καὶ περισσότερο συνειδητὸ ὅτι ἡ διδασκαλία τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς ἀπὸ τὴν νηπιακὴ ἀκόμη ἡλικία, μὲ παιγνιώδη τρόπο φυσικά, ἐνεργοποιεῖ τὸν ἐγκέφαλο τῶν παιδιῶν, βοηθώντας τα νὰ μάθουν σωστά τόσο τὴν Νέα Ελληνικὴ ὅσο καὶ τὶς ξένες γλῶσσες. Ἡ αναγωγὴ στὴν ρίζα τῶν λέξεων μέσω τῆς ἐτυμολογίας ἐνισχύει τὶς ἐπιδόσεις τους στὴν ὀρθογραφία, ἐνῶ ἡ προσέγγιση διδακτικῶν μύθων καὶ ἄλλων κειμένων σμιλεύει τὴν ψυχή τους φέρνοντάς τα σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ σοφία καὶ σκέψη.

Ὑπὸ τὸ πρίσμα αὐτό, λοιπόν, ἡ ἐκμάθηση τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσας δὲν εἶναι μία ἀκόμη δραστηριότητα γιὰ τὰ παιδιά, οὔτε μία "μόδα". Εἶναι ἕνα ταξείδι ποὺ τὰ ὁδηγεῖ στὴν αὐτογνωσία. Εἶναι ἕνα ταξείδι ζωῆς...